Δε με ρώτησες τόσον καιρό για μένα
πως πέρασα, τρελή, στην ξενιτιά;
Σ’ αγάπησα, δυστύχησα για σένα
και σέρνομαι, πανούργα, μακριά!
Τα βάσανα μου μ’ έριξαν στα ξένα
και μ’ έχουν της ζωής κατάδικο!
Αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα
κι αυτό το βρίσκω να’ ναι άδικο!
Μου είπανε πως ζεις ευτυχισμένη,
θεότρελη, στα πλούτη κολυμπάς.
Μα μια κατάρα πάντα θα σε δέρνει,
του προδομένου ο πόνος της καρδιάς.
Τραγούδι : Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Στ. Περπινιάδης,
Βασ. Τσιτσάνης
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε : 1947