Πάλι το κλάμα άρχισες,
μια μαργαρίτα μάδησες,
τα ίδια παραμύθια!
Σου το δηλώνω, μάνα μου,
εσύ’ σαι n σουλτάνα μου
κι αυτή ‘ναι n αλήθεια.
Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!
Εσύ γνωρίζεις, κούκλα μου,
τις τρέλες μου, τα γούστα μου
και τα παράπονά μου.
Στα μάτια μου στ’ ορκίζομαι,
τρελαίνομαι και σκίζομαι
για σένανε, κυρά μου.
Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε.
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!
Κι αν τραβηχτώ καμιά φορά
μ’ άλλη γυναίκα πονηρά
και λάχει και το μάθεις,
να μη μ’ αρχίσεις τον καβγά
και τα τσουγκρίσουμε τ’ αβγά
κι άλλο κακό μην πάθεις!
Τραγούδι: Ρούλα Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.