Έτσι που πας, δε θα μονιάσουμε ποτέ
με τις προφάσεις, πότε τούτα, πότ’ εκείνα.
Και θα με παίρνουνε οι φίλοι στο μεζέ
και θα με λεν κορόϊδο πρώτο στην Αθήνα!
‘Έτσι που πας, θες να με βάλεις σε μπελά!
‘Έχει κι η τόση υπομονή τα όριά της.
Και μην κορδώνεσαι, πως σ’ αγαπώ τρελά,
γιατι η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της.
Για βάστα φρένο στα τερτίπια σου αυτά,
είπα ν’ αλλάξεις, αν γουστάρεις, το σκοπό σου.
Θα μπλέξω μ’ άλληνε στο λέω ορθά – κοφτά
και δε θα είμαι το κορόϊδο το δικό σου!
Τραγούδι: 8ασ. Τσιτσάνης, Πρόδρ. Τσαουσάκης,
Ρένα Στάμοu.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1952 (Xατζηδουλής)
Επανέκδοση 1978