Καταραμένη ξενιτιά που τυραννάς τ’ αγόρια,
από αγάπες μακριά κι από μανούλες χώρια!
Κι από μανούλες χώρια!
Καταραμένη ξενιτιά, καταραμένο χώμα!
Και το ψωμί και το νερό φαρμάκι είναι στο στόμα!
Και την ευχή της μάνας σου στα ξένα θα τη χάσεις.
Μάνα καμιά δεν την πουλά, να στείλεις ν’ αγοράσεις!
Να στείλεις ν’ αγοράσεις!
Καταραμένη ξενιτιά, καταραμένο χώμα!
Και το ψωμί και το νερό φαρμάκι είναι στο στόμα!
Κάθε Χριστού κάθε Λαμπρή μας καίγετ’ η καρδιά μας.
Μακριά απ’ τις γυναίκες μας, μακριά απ’ τα παιδιά μας!
Μακριά απ’ τα παιδιά μας!
Καταραμένη ξενιτιά, καταραμένο χώμα!
Και το ψωμί και το νερό φαρμάκι είναι στο στόμα!
Τραγούδι: Πόλυ Πάνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958.