Κατηγορούμενο κορμί
χωρίς απολογία!
Από ανθρώπινες καρδιές
έπαθα χίλιες συμφορές
κι ήρθα σ’ απελπισία!
‘Έχω πικρό παράπονο
γι’ αυτή την αδικία.
Αθώος και κατάδικος,
την ίδια τιμωρία!
Εσύ, βρε μοίρα, μου δωσες
τον πιο μεγάλο μπάτσο!
Κι από γυναίκα πονηρή
έπαθα μέσα στη ζωή
το πιο βαρύ στραπάτσο!
‘Έχω πικρό παράπονο
γι’ αυτή την αδικία.
Αθώος και κατάδικος,
την ίδια τιμωρία!
Κατηγορούμενο κορμί,
χωρίς ποτέ να φταίξω!
Μέσα στις τόσες μου πληγές
κλείσανε πόρτες και καρδιές
και μ’ άφησαν απ’ έξω!
‘Έχω πικρό παράπονο
γι’ αυτή την αδικία!
Αθώος και κατάδικος,
την ίδια τιμωρία!
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958.