Απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
μες στο κελί μου το σκοτεινό
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ!
Τιμωρημένος στη μοναξιά μου
πονώ μονάχος και ξαγρυπνώ.
Για μιαν αχάριστη, μου γράφει η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό!
‘Ήταν για μένα ο έρωτάς της
μια αμαρτία παντοτινή.
Με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω,
σαν κολασμένος, μες στη μαύρη μου ζωή!
Τραγούδι Πρόδρ Τσαουσάκης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1952.