Είμαι κόκορας κεφάτος,
ζωηρός και κοτσονάτος.
Κι έχω μπλέξει κάποια κότα,
που τσιμπάει τα καρότα!
Χτίζεις κόκορα παλάτια
με τη σκέψη, με τα μάτια.
Αν κρατάνε τα φτερά σου,
τότε κούνα την ουρά σου!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
‘Έλα, κότα μου, να πάμε
μες στον κήπο μου να φάμε.
Άσ’ τους άλλους τους κοκόρους
κι από μένα τρώγε σπόρους!
Είσαι κόκκορας μουρντάρης
και ζητάς να με τουμπάρεις.
Σ’ έβλεπα κρυφά από τότες
μέσα σε σαράντα κότες!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Κότα μου θα με τρελάνεις,
κακαρίσματα μου κάνεις.
Κι όπως πάμε θα πετάξω,
στο κοτέτσι σου ν’ αράξω!
Αν με θέλεις κόκορα μου,
έλα πες το στην κυρά μου.
Μη ζητάς αβγά να κάνω
και στο δρόμο να τα χάνω!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το Ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Αλέγκρο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.