Μια καρδερίνα παρδαλή το φλώρο μου κορτά¬ρει
και πείσμα το ‘βαλε, η τρελή, κρυφά να μου τον πάρει.

Στο κλουβί του τριγυρίζει,
το πουλί μου ξεμυαλίζει

Τσίου, τσίου η γαλιάντρα
θα μου τον πάρει η πονηρή,
μια κι ο φλώρος μου ψοφάει
για το ξένο το κεχρί.

Τα σύρματα βάζω διπλά και το κλουβί αλλάζω,
μη μου το φάει το πουλί και πάθω κάνα κάζο.

Από τούτα κι από κείνα
δε βαστιέται η καρδερίνα.

Τσίου, τσίου η γαλιάντρα
θα μου τον φάει η πονηρή,
μια κι ο φλώρος μου ψοφάει
για το ξένο το κεχρί.

Από γυναίκας πονηριά ο φλώρος δε γλυτώνει
κι η καρδερίνα ένα πρωί μες στο κλουβί τρυπώνει

Πάει το πουλί μου πάει,
η γαλιάντρα θα το φάει

Τσίου τσίου η γαλιάντρα
θα μου τον φάει η πονηρή,
μια κι φλώρος μου ψοφάει
για το ξένο το κεχρί.

Τραγούδι: Γρηγόρης Mπιθικώτσης, Γιώτα Λιδια.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958.