Από σένα έχω χάσει την εκτίμηση του κόσμου.
‘Ήταν σφάλμα που επίστεψα πως είσ’ ο άνθρωπός μου.
Για το χρήμα κατρακύλησες κι εσύ στην κατηφόρα.
Μού ‘χεις φύγει κι απ’ τη φτώχεια σε σαλόνια μπήκες τώρα!
Τιμωρία σε γυναίκα σαν κι εσένα δεν αξίζει,
λίγα χρόνια το μετάξι το κορμί σου θα στολίζει
Κάποια μέρα θα γυρίσεις να με βρεις μετανιωμένη
και θα κλάψεις, όταν νιώσει ς, πως εβγήκες γελασμένη!
Για το πείσμα, ασυλλόγιστη, γιατί να πληγώσεις;
Θα ‘ρθει ώρα, που το άδικο σκληρά θα το πληρώσεις.
‘Όλα σβισαν, με την πράξη σου μου έδειξες ποια είσαι
Δεν πειράζει, αφού θέλεις μακριά μου τώρα ζήσε!
Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου, Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1984