Ανταριασμένη θάλασσα μοιάζει η καρδιά μ’ απόψε.
Η γυναίκα π’ αγαπούσα με παράτησε,
με τον πιο καλό μου φίλο με απάτησε!
Φίλος και γυναίκα το λάκο μου μού σκάψανε,
με κάψανε – αχ! με κάψανε!
Εμπιστοσύνη είχα τυφλή σ’ αγάπη και φιλία.
Δηλητήριο κι οι δυο τους με ποτίσανε,
την καρδούλα μου στα δύο τη ξεσκίσανε!
Φίλος και γυναίκα το λάκο μου μού σκάψανε,
με κάψανε – αχ! με κάψανε!
Ανταριασμένη θάλασσα ο πόνος μου με πνίγει.
Για γυναίκα και για φίλο θυσιάστηκα,
μα κορόϊδο κι απ’ τους δύο να που πιάστηκα.
Φίλος και γυναίκα το λάκο μου μού σκάψανε,
με κάψανε – αχ! με κάψανε!
Τραγούδι: Kαίτη Γκρέϋ
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1956-57.