Δεν την πρόσεχα τα βράδια που γυρνούσε
στο φτωχικό μου το σπιτάκι την τρελή!
‘Ήταν γυναίκα μου, η κακούργα, και πουλούσε
το κορμί της σ’ άλλον, η μπαμπέσα, η πονηρή!
Δε μπορούσα να βαστάξω σαν την είδα
αγκαλιασμένη μ’ έναν άλλον στη γωνιά!
Μες στην ταβέρνα μπαίνω σαν τη νυχτερίδα
και μες στην τρέλα μου την πλήγωσα βαριά!
Ντροπιασμένος στη ζωή για μια μπεμπέκα,
που μού ‘χε τάξει αγάπη αιώνια και χαρά.
Γραφτό μου ήταν να την κάνω εγώ γυναίκα,
να με τυραννά και να με σέρνει στα δεσμά!
Μες στην ταβέρνα μπαίνω σαν τη νυχτερίδα
και μες στην τρέλα μου την πλήγωσα βαριά!
Τραγούδι Πρόδρ. Τσαουσάκης, Ρένα Στάμου
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε 1950.
Επανέκδοση 1987