Κρασί, γυναίκα και χαρτί, τρία κακά μεγάλα,
με φέραν στ’ αδιέξοδο, με στέλνουν στην κρεμάλα.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί, τρία κακά μεγάλα.
Με το κρασί ζαλίζομαι, με το χαρτί τα χάνω,
με τη γυναίκα χτίκιασα και πέφτω να πεθάνω.
Με το κρασί ζαλίζομαι, με το χαρτί τα χάνω.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί με κάνανε μαντάρα
Γιατί χωρίς αυτά η ζωή δεν κάνει μια πεντάρα.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί με κάνανε μαντάρα.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί στα χέρια σου μην πιάνεις,
Γιατί αργά ή γρήγορα στην ψάθα θα πεθάνεις.
Κρασί, γυναίκα και χαρτί στα χέρια σου μην πιάνεις.
Τραγούδι : Λίτσα Χαρμαντά, Μάρκος Βαμβακάρης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : 1948