Βάστα καρδιά μου βάσταξε
του πόνου το μαχαίρι
και τούτος ο ανήφορος
ωωω
κατήφορο θα φέρει!

Σαν το κουρέλι σ’ έσκισε,
θα το μετανοήσει
και η πληγή που σ’ άνοιξε,
ωωω
να κλείσει δε θ’ αργήσει!

Σταμάτα πια τα δάκρυα,
της πίκρας σου κατάντι
κι έχει ο καιρός το γιατρικό,
ωωω
τον πόνο σου να γιάνει!

Τραγούδι Πρόδρ Τσαουσάκης.
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε: 1952.

Έφυγες και κάθε μέρα
κλαίω και σ’ αναζητώ!
Με τρων’ τα έρημα σοκάκια,
νομίζοντας πως θα σε βρω.

Είμαι μια δυστυχισμένη,
μ’ έχει πήξει η μοναξιά!
Τ ο αισθανόμουν, πως θα σε χάσω
απ’ τη δική μου αγκαλιά!

‘Έφυγες, γλυκιά μ’ αγάπη,
πού να βρω παρηγοριά;
Πού να σταθώ, να ξαποστάσω
την κουρασμένη μου καρδιά;

Τραγούδι :Πρόδρ Tσαουσάκnς
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1952.

Τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα,
μάστα και φύγε, φίλε μου, δεν κάνεις πια για μένα.

Κοντά σε μένα έβγαλες τα μπατιρήματά σου.
Να φύγεις τώρα και θα ‘δω τ’ αποτελέσματά σου!

Κάθε Σαββάτο έβρισκες τα ρούχα σου στην τρίχα¬
και την αχαριστία σου για πληρωμή μου είχα!

Τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, δεν θα τα ξαναπλύνω
και μη σε νοιάζει στο εξής εγώ τι θ’ απογίνω.

Τραγούδι Μαρίκα Nίvου
Ζεϊμπέκικο
(Ζωντανή Ηχογράφηση του 1955
στο κέντρο του Tzίμn του χοντρού)
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1977

Έτσι που πας, δε θα μονιάσουμε ποτέ
με τις προφάσεις, πότε τούτα, πότ’ εκείνα.
Και θα με παίρνουνε οι φίλοι στο μεζέ
και θα με λεν κορόϊδο πρώτο στην Αθήνα!

‘Έτσι που πας, θες να με βάλεις σε μπελά!
‘Έχει κι η τόση υπομονή τα όριά της.
Και μην κορδώνεσαι, πως σ’ αγαπώ τρελά,
γιατι η αχλάδα έχει πίσω την ουρά της.

Για βάστα φρένο στα τερτίπια σου αυτά,
είπα ν’ αλλάξεις, αν γουστάρεις, το σκοπό σου.
Θα μπλέξω μ’ άλληνε στο λέω ορθά – κοφτά
και δε θα είμαι το κορόϊδο το δικό σου!

Τραγούδι: 8ασ. Τσιτσάνης, Πρόδρ. Τσαουσάκης,
Ρένα Στάμοu.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1952 (Xατζηδουλής)
Επανέκδοση 1978

Μια φορά μονάχα ζούμε τη ζωή
και τη θέλω ομορφιές να ‘ναι γεμάτη!
Με το γλέντι, τη χαρά, την ξενοιασιά
ωωωω!
Κι όχι μες στης πίκρας το γινάτι!

Μια φορά με γέννησε η μάνα μου!
Στενοχώριες και κακίες κάντε πέρα!
Στη ζωή μου έχω τόσο πληγωθεί
ωωωω!
Φτάνει πια! Να δω μιαν άσπρη μέρα!

Κάθε πόνος της καρδιάς μας να χαθεί
Μην αφήσετε τις πίκρες να γιορτάσουν.
Παλικάρια μου! Γλεντήστε το ντουνιά
ωωωω!
Τα γλυκά μας νιάτα πριν περάσουν.

Τραγούδι: Ρένα Στάμοu, Πρόδρ. Τσαουσάκης,
Βασ. Τσιτσάνης.
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε: 1952
Επανέκδοση 1975

Αν θέλεις, μάνα, να το δεις το δύστυχο παιδί σου,
έλα μες στο Γεντί Κουλέ, να κλάψει η ψυχή σου!

Για μια γυναίκα χάθηκα,
σκληρά καταδικάστηκα!

Μες στο κελί το σκοτεινό περνώ χωρίς ελπίδα!
Και τη βαριά, μανούλα μου, τη σέρνω αλυσίδα!

Για μια γυναίκα χάθηκα,
σκληρά καταδικάστηκα!

Τ α ρούχα, το ρολόι μου, θα στα γυρίσω πίσω,
γιατι μες στο Γεντί Κουλέ τα νιάτα μου θ’ αφήσω!

Για μια γυναίκα χάθηκα,
σκληρά καταδικάστηκα!

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης, Μαρ. Νίνου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1987

Το σκαλοπάτι σου θα κάνω για κρεβάτι,
αφού την πόρτα σου την άφησες κλειστή.
Θα μείνω έξω, μια και το ‘βαλες γινάτι
κι από το κρύο η καρδιά μου θα σβηστεί!

Τ ο σκαλοπάτι σου απόψε θα ρωτήσω,
γιατι εκείνο μου κρατάει συντροφιά,
αν πρέπει να ‘ρθω, ή να μην ξαναπατήσω,
να δω τα μάτια σου, γλυκιά μου ζωγραφιά!

Αν πρέπει να ‘ρθω, ή να μην ξαναπατήσω
να δω τα μάτια σου, μικρή μου ζωγραφιά!

Τραγούδι Φώτης Πολυμέρης, Ελένη Λαμπίρη
Τ. Στεφανίδης
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε 1952 (Χατζηδουλής)
Επανέκδοση 1975

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα
και μ’ αλυσίδες σταυρωτές τα χέρια μου δεμένα!

Πέσαν τα σίδερα βαριά
και σκοτείνιασαν τα κελιά!

Με δέσαν χειροπόδαρα σαν τον εγκληματία!
Στην καταδίκη μου αυτή γυναίκα είν’ αιτία!

Βροντούνε βέργες και κλειδιά
και σκοτεινιάζουν τα κελιά!

Τραγούδι: Μαρ. Νίνου.
Ζεϊμπέκικο.
(Ζωντανή εκτέλεση του 1955 από το
κέντρο του Τζίμυ του χονδρού)
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1977

Φιλότιμο δεν έχεις πια
και πονηρά σαν τη σουπιά
τα γαλανά μου τα νερά εγέμισες μελάνι
κι εμένα μ’ εγκατέλειψες και πας σ’ άλλο λιμάνι!

‘Όπου κι αν πας κι όπου βρεθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς!

Τώρα με άλλονε γλεντάς,
στα κέντρα μέσα ξενυχτάς!
Και δεν σου καίγεται καρφί, αν ζω ή αν πεθαίνω!
Μα τ’ άσχημα μαντάτα σου για σένα θα μαθαίνω!

‘Όπου κι αν πας κι όπου βρεθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς!

Μέσα στην κρύα σου καρδιά
έκρυβες τόση απονιά!
Μού ‘φερε καταστροφή και συμφορά μεγάλη
ο δρόμος που εδιάλεξες, να δω πού θα σε βγάλει!

‘Όπου κι αν πας κι όπου σταθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς!

Τραγούδι Σωτ. Μπέλλου, Τάκης Mπίvης, Βασ Tσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1984

Από σένα έχω χάσει την εκτίμηση του κόσμου.
‘Ήταν σφάλμα που επίστεψα πως είσ’ ο άνθρωπός μου.
Για το χρήμα κατρακύλησες κι εσύ στην κατηφόρα.
Μού ‘χεις φύγει κι απ’ τη φτώχεια σε σαλόνια μπήκες τώρα!

Τιμωρία σε γυναίκα σαν κι εσένα δεν αξίζει,
λίγα χρόνια το μετάξι το κορμί σου θα στολίζει
Κάποια μέρα θα γυρίσεις να με βρεις μετανιωμένη
και θα κλάψεις, όταν νιώσει ς, πως εβγήκες γελασμένη!

Για το πείσμα, ασυλλόγιστη, γιατί να πληγώσεις;
Θα ‘ρθει ώρα, που το άδικο σκληρά θα το πληρώσεις.

‘Όλα σβισαν, με την πράξη σου μου έδειξες ποια είσαι
Δεν πειράζει, αφού θέλεις μακριά μου τώρα ζήσε!

Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου, Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1984