Για κοίτα, κόσμε, ένα κορμί,
που μπήκε μες στο μαγαζί
Αμάν, πασά μου, θα τρελαθώ,
ως και τα ρούχα μου πουλώ!

Λαχταρώ να σ’ αγκαλιάσω
και το νου μου ας τον χάσω!
‘Έλα πάμε στον οντά μου,
ναι. μάτια μου!
Να σε σφίξω, να σε λιώσω
κι ότι έχω να στο δώσω.
Μη χαλάσεις την καρδιά μου,
ναι, μάτια μου!

Σαν το δικό σου το κορμί
άλλο δεν έχω ξαναδεί!
Ξυπνά τον πόθο στην καρδιά
και μου φουντώνει το σεβντά!

Τραγούδι Kαίτη Γκρέυ.
Καρσιλαμάς.
Ηχογραφήθηκε: 1955.

Στην τσέπη κάργα τάληρα
τραβάει για τα Φάλnρα
με τη Μπέτυ την ομορφονιά,
φουλ, για τα μπουζούκια για πενιά!

Ο Βάγγος που ‘ναι μάγκας απ’ την πιάτσα,
ο Βάγγος που κρατάει από ράτσα.
Πω πω πω! τα πίνει και τα σπάει!
Και για την κοπέλα
κάθε είδους κάνει τρέλα!
Μάμπο, μάμπο!
Μ’ αρέσει να χορεύω
μάμπο με γλυκιές πενιές!
Μάμπο. μάμπο!
Είν’ ο χορός της μόδας!
Χορεύουν τα σαλόνια
κι οι φτωχογεπονιές!

Η Μπέτυ λέει: «Ευάγγελε,
χασάπικο παράγγελε!
Κι ύστερα στο κέφι το γλυκό
θέλω ένα μάμπο Ιταλικό!»

Κι ο Βάγγος που τρελαίνεται για φούστα
και που δεν της χαλάει ποτέ τα γούστα,
τα λεφτά στα όργανα σκορπάει,
να χορέψει μάμπο
η … μις Μπέτυ, με … το Βάγγο!
Μάμπο, μάμπο!
Μ’ αρέσει να χορεύω
μάμπο με γλυκιές πενιές!
Μάμπο, μάμπο!
Είν’ ο χορός της μόδας!
Χορεύουν τα σαλόνια
κι οι φιωχογετονιές!

Τραγούδι: Πόλυ Πάνου.
Μάμπο.
Ηχογραφήθηκε: 1955

Είμαι κόκορας κεφάτος,
ζωηρός και κοτσονάτος.
Κι έχω μπλέξει κάποια κότα,
που τσιμπάει τα καρότα!
Χτίζεις κόκορα παλάτια
με τη σκέψη, με τα μάτια.
Αν κρατάνε τα φτερά σου,
τότε κούνα την ουρά σου!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
‘Έλα, κότα μου, να πάμε
μες στον κήπο μου να φάμε.
Άσ’ τους άλλους τους κοκόρους
κι από μένα τρώγε σπόρους!

Είσαι κόκκορας μουρντάρης
και ζητάς να με τουμπάρεις.
Σ’ έβλεπα κρυφά από τότες
μέσα σε σαράντα κότες!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Κότα μου θα με τρελάνεις,
κακαρίσματα μου κάνεις.
Κι όπως πάμε θα πετάξω,
στο κοτέτσι σου ν’ αράξω!
Αν με θέλεις κόκορα μου,
έλα πες το στην κυρά μου.
Μη ζητάς αβγά να κάνω
και στο δρόμο να τα χάνω!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το Ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Αλέγκρο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Τό ‘χω ρίξει στο ξενύχτι
μια και μ’ άφησες, τρελή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος
την παλιά μου τη ζωή.

Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδάμ την έπαθ’ απ’ το μήλο.
Πού να βρεις στο ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά;
Σα γάτες είναι πονηρές,
ζημιάρες και κακές.

Τις λατρεύουμε κι εκείνες
με τον πόνο μας γελούν,
σαν μπεγλέρια πια μας παίζουν,
ώσπου να μας βαρεθούν!

Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδάμ την έπαθ’ απ’ το μήλο.
Πού να βρεις στο ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά;
Σα γάτες είναι πονηρές,
ζημιάρες και κακές.

Τραγούδι: Μαρίκα Nίvου.
Xασαnοσέρβικο.
Hxογραφήθηκε: 1954

Τα βάσανα μες στη ζωή
θα τα περάσουμε μαζί
Μαζί τις πίκρες, τις χαρές,
μαζί και τις αναποδιές!

Θα τη βγάλουμε αντάμα,
πότε γέλιο, πότε κλάμα.
Θα μανουβράρουμε μαζί
την ακατάστατη ζωή!

Μια σφαίρα είναι ο ντουνιάς
και θα γυρίσει και για μας.
Σε παλάτια και τσαντίρια
θα τα πιούμε τα ποτήρια!

Θα ξημερώσει και για μας
μην είσαι άπιστος Θωμάς!
Τα μονοπάτια τα παλιά
θα τα περάσουμ’ αγκαλιά!

Πίκρες και χαρές χαρμάνι
θα τη βγάλουμε κοτσάνι!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Μαρίκα Nίvου.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1954.

Μάνα μου, μανούλα μου,
με πονεί n καρδούλα μου
και πώς θα γιάνω;
Δέκα μέρες παντρεμένη
ΚΙ είμαι πάλι χωρισμένη.
‘Όσους άντρες, καλέ μου, κι αν επήρα,
πάλι ξανά είμαι χήρα!

Μάνα μου εσύ τα φταις,
που μ’ έμπλεξες με προξενιές,
γι’ αυτό χωρίζω.
Θέλω άντρα που να τα ‘χει
και να τόνε βρω μονάχη.
Να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος
σαν κι εμένανε κι εκείνος!

Άραγε ποιός να ‘ν’ αυτός
ο καινούριος ο γαμπρός,
που θ’ αγαπήσω;
‘Οποίος άντρας θα με πάρει
θα ‘χει τύχη, θα ‘χει χάρη.
Μάνα μου, καλέ, δε θα προφταίνει
χάδια και φιλιά να παίρνει.

Θέλω άντρα που να τα ‘χει
και να τόνε βρω μονάχη,
Να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος
σαν κι εμένανε κι εκείνος!

Τραγούδι: Άννα Xρυσάφη. Βασ. Τσιτσάνης. Mπέμπα Ρίο,
Α. Γιαννόπουλος.
Συρτό.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!
Αφού δεν τα κατάφερες, να πας με τα νερά μου,
μάσε τα τσαμασίρια σου και στο καλό κυρά μου!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Μέσα στο φτωχό μου τον οντά
μπήκες, να μ’ ανάψεις τη φωτιά!
Αλλού να πας να κοιμηθείς, αλλού να ξημερώσεις
και στο φτωχό ντιβάνι μου δε θα ξαναξαπλώσεις!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Ηρθες ένα βράδυ μοναχή
κι έτρεχε το δάκρυ σου βροχή!
Σ’ αγκάλιασα και γλύκανα τη θλιβερή ζωή σου
και το φτωχό ντιβάνι μου το μοίρασα μαζί σου!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Τραγούδι: Άννα Χρυσάφη, Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1954.

Μια χαροκαμένη μάνα
μέρα νύχτα πάντα αναστενάζει
Αχ! κατακαημένη μάνα!
Το λεβέντη – λεβέντη της θυμάται
κι απ’ τον πόνο – πόνο της σπαράζει.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Δυο παιδιά είχε στον κόσμο
και της έμει – έμεινε το ένα.
ΚΙ όμως γράμμα – γράμμα του δεν παίρνει
μήνες τώρα – τώρα από τα ξένα.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Το μονάκριβο παιδί της
που χε στο ντου – στο ντουνιά καμάρι,
ποιός να ξέρει -να ξέρει αν θα γυρίσει,
για ο Χάρος -ο Χάρος το ‘χει πάρει.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Τραγούδι: Ρούλα Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Πάλι το κλάμα άρχισες,
μια μαργαρίτα μάδησες,
τα ίδια παραμύθια!
Σου το δηλώνω, μάνα μου,
εσύ’ σαι n σουλτάνα μου
κι αυτή ‘ναι n αλήθεια.

Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!

Εσύ γνωρίζεις, κούκλα μου,
τις τρέλες μου, τα γούστα μου
και τα παράπονά μου.
Στα μάτια μου στ’ ορκίζομαι,
τρελαίνομαι και σκίζομαι
για σένανε, κυρά μου.

Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε.
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!

Κι αν τραβηχτώ καμιά φορά
μ’ άλλη γυναίκα πονηρά
και λάχει και το μάθεις,
να μη μ’ αρχίσεις τον καβγά
και τα τσουγκρίσουμε τ’ αβγά
κι άλλο κακό μην πάθεις!

Τραγούδι: Ρούλα Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Μέρα και νύχτα βασανίζομαι,
όμως ποτέ δεν απελπίζομαι.
Και αν n φτώχεια μ’ έχει κουρελιάσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει.

Μακριά κι οι φίλοι, με γελάσανε,
όνειρα ήταν και περάσανε.
Και αν ο έρωτας καημούς μ’ έχει κεράσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει

Του κόσμου τρέλες με πλανέψανε,
ΟΙ φίλοι μου με καταστρέψανε.
Και αν ο θάνατος μ’ έχει αγκαλιάσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει

Τραγούδι: Σ. Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Στίχοι Γ. Τρίμn.
Ηχογραφήθηκε: 1954.